Klei

Latijnse naam

Afkomst

Klei komt uit veel verschillende landen: Senegal, Marokko, India, China,…

Gebruikte delen

/

Actieve bestanddelen

De chemische benaming van klei is magnesium-aluminium-fylosilicaat.

Gebruik

Klei is een belangrijk bestanddeel van het 'Maya-blauw' pigment. De precolumbiaanse Meso-Amerikaanse Mayabeschaving maakte al keramiek, beeldhouwwerken en muurschilderingen met klei. En natuurlijk gebruikten de Maya's klei voor de vervaardiging van aardewerk.

Als klei nat is, is hij kneedbaar en kan hij gemakkelijk worden geboetseerd in bijvoorbeeld een kom of een tas. Als hij opgedroogd is, wordt hij hard. Als het voorwerp wordt verhit bij een hoge temperatuur, treden chemische veranderingen op en ontstaat een keramisch materiaal. Door klei te vermengen met water, vormt hij een gel die zeer uiteenlopende toepassingen kent vanwege zijn suspensie-, versterkings-, en bindingseigenschappen. Enkele voorbeelden: verf, kleefmiddelen, vulmiddelen, filters, luchtverversers en vlamvertragers.

Klei werd al in de oudheid medicinaal gebruikt. De eerste toepassing is beschreven op Mesopotamische kleitabletten die dateren van rond 2500 v.C. De oude Egyptenaren gebruikten klei ook als ontstekingsremmend en antiseptisch middel.

Klei wordt vandaag nog steeds vaak gebruikt in de geneeskunde. Hij wordt gebruikt als masker voor gelaatsverzorgingen. Bij orale toediening kan hij zuren en toxinen binden in het spijsverteringskanaal. Daarom vinden we klei vaak terug in producten tegen diarree.₁

Bibliografie